Queensland, deel 1: Cairns & Great Barrier Reef

Hallo lieve lezers in het –voor mij- verre kikkerlandje dat Nederland heet! Ik ben jullie niet vergeten hoor. Maar ik moet toegeven dat de laatste maand wederom voorbij is gevlogen. Het is amper te geloven dat het alweer meer dan een maand geleden is dat ik schreef over mijn tijd op de Barramundi Lodge in Arnhemland, die er toen alweer bijna op zat. Op 9 april was mijn laatste werkdag, na precies een maand als de housekeeper op de lodge, en samen met de meeste collega’s vloog ik naar Darwin. Zij hadden een paar dagen vrij, wat betekende dat we eerst nog een paar gezellige dagen (en korte nachten ;)) hadden voordat ik met enige tegenzin afscheid nam van mijn vissersfamilie van de voorbije maand, en tegelijkertijd van Darwin en the Northern Territory, aangezien ik op vrijdag de dertiende naar Cairns vloog.

Dat was eventjes wennen, weer helemaal op mezelf. Maar de wereld is klein en Australië nog veel kleiner. Ook Dominik, de Duitser met wie ik eerder heb gereisd, was op weg van Darwin naar Cairns en een van zijn Duitse vrienden bleek in hetzelfde hostel, en zelfs dezelfde kamer te verblijven als ik. Hij vond me dus al terug voordat ik ook maar de kans kreeg om te laten weten waar ik was :) Na een dikke maand was er veel om bij te kletsen en we besloten om voorlopig weer samen verder te reizen. Maar eerst was er natuurlijk Cairns om te ontdekken. Ik vond het een prettige, compacte stad van wat ik ervan heb gezien, in een prachtig tropisch stukje Australië. Wat mij voornamelijk beviel, was vanuit professioneel oogpunt; men maakt hier -vanuit de ogen van mij als bezoeker- goed werk van citymarketing. Zoals overal in Australië was de Visitor Information Centre erg behulpzaam maar ook de brochures en de routing in de stad zelf waren erg geslaagd. Het gebrek aan een fijn strand in Cairns zelf wordt goedgemaakt met een prachtige lagoon, gratis toegankelijk en met professioneel toezicht van lifeguards, met rondom een keurig strandje en uitgestrekt grasveld, en de voorzieningen zoals toiletten, douches en gratis te gebruiken barbeques zijn allemaal even schoon. In het omliggende park worden elke dag gratis sportlessen zoals Zumba, Aquafit, Boxin’ fun en Yoga gegeven en de hartstichting doet er gratis wandelingen. Zelfs op een doordeweekse dag speelde er ineens een bandje en geregeld waren er kraampjes, springkussens voor kinderen en andere festiviteiten. Het moet ook voor de bewoners van de stad een prettige plek zijn om te vertoeven. Zelf werd ik instant aangestoken door de prachtige Esplanade vol hardlopers en andere actievelingen waardoor ik mezelf nog geen dag na aankomst een paar hardloopschoenen cadeau deed en vertrok voor een sprintje van bijna een uur. Verklaar me maar voor gek, maar voor mij was het echt genieten met volle teugen. Breda is een fijne stad, maar de Esplanade en marina van Cairns en later de boardwalk van het paradijselijke Arlie Beach en de 75 Mile Beach op Fraser Island waren toch wel de betere plaatsen op deze aardbol om op rond te rennen.
Een ander voordeel (of in sommige opzichten misschien ook nadeel) van Cairns is dat het een backpackershub is, en het stikt van de goedkope verblijfsmogelijkheden en andere goedkope voordeeltjes, zoals gratis maaltijden in The Woolshed, om deze reden een van de populaire bars/restaurants voor backpackers. Je moet daarvoor wel enigszins je schaamte overwinnen, zelfs als Nederlandse, want het betekent in de rij staan en een hoop chaos voor gratis of goedkoop eten dat eigenlijk weinig voorstelt. Cairns is voorts het startpunt van dagelijks honderden tours naar nabijgelegen Daintree national park vol regenwoud en wildwaterrivieren, maar voornamelijk uiteraard trips naar de Great Barrier Reef. En dat laatste stond op mijn must-do list!

De Rum Runner, een van de vele maar wel ietwat kleinschaligere boten, bracht ons met 12 andere toeristen en een stuk of 5 bemanningsleden in twee dagen naar in totaal vier verschillende plaatsen op het zogenaamde ‘outer reef’ om te snorkelen en duiken. Waar de goedkopere dagtochten je vaak naar de meest nabijgelegen plaatsen brengen om te snorkelen, ga je met de snellere boten ofwel met de meerdaagse tochten wat verder weg naar de plaatsen die minder aangetast zijn door de vele toeristen die hier jaarlijks al snorkelend de boel verkennen, maar helaas daardoor soms ook schade aanbrengen aan het kostbare (en levende!) koraal. Dominik heeft zijn duikbrevet en kon op deze trip 6 keer duiken; voor mij was het snorkelen geblazen maar er was ook 1 zogenaamde ‘introductory dive’ inbegrepen, ofwel ik kon na de nodige instructie en onder begeleiding ook een keer afdalen met een zware zuurstoftank op mijn rug tot bijna 10 meter diep. Niet erg ver, maar een fantastische ervaring! Het is echt ongelooflijk wat hier vlak onder de wateroppervlakte al leeft, laat staan wat er te zien is als je dieper onder water gaat. Wat een prachtige plaats om voor het eerst van mijn leven echt te duiken. Het is niet iets wat ik nu direct verder zou willen leren, maar ik moest toegeven dat ik na deze duik wel begrijp waarom veel mensen hier verslingerd aan raken. De duik was een ding, maar het genieten van het Great Barrier Reef was voor mij het hoofddoel van deze trip en dat kon volop. Het water is hier 29 graden dus dat alleen al is geen straf. We schommelden nog wel op het randje van het zogenaamde stinger season, tot en met april kun je hier zeer vervelende tot zelfs dodelijke boxed jellyfish letterlijk tegen het lijf zwemmen, dus het dragen van een wetsuit was wel aangeraden, maar dat mocht de pret niet drukken. De eerste dag was het sowieso wat grauw, maar de tweede dag hadden we volop zon, wat de kleuren van het onderwaterspektakel nog vele malen beter deed uitkomen. En ja, de vraag is natuurlijk, heb ik Nemo gevonden? Al tijdens mijn eerste snorkelrondje kwam ik een anemoon tegen en perfecter dan dit kon het niet zijn, met overduidelijk een clownfish familie, twee volwassenen en een kleintje. Dus ja, hij is gevonden en thuis :) Maar naast de bekendheid die de Pixarfilm ongetwijfeld extra heeft gegeven aan dit prachtige natuurverschijnsel, was er nog veel meer moois te zien. Ik kan alleen maar zeggen, mocht je ooit de kans krijgen, sla dit dan zeker niet over. Bijzonder vond ik ook dat de vissen je aanwezigheid niet eens echt spannend blijken te vinden. Uiteraard zwemmen ze weg zodra je ze bijna aanraakt, maar zolang je er overheen gaat of enkel maar dichtbij komt, blijven ze ongestoord aan het koraal nibbelen. De meest exotisch gekleurde soorten, fluoriserend blauw tot geel met zwart gestreept en hele regenbogen, zeesterren en raargevormde wezens die dichtgaan als je te dichtbij komt, je ziet het hier in overvloed vlak onder de wateroppervlakte. Op een kleine boot als de onze moet je er misschien wat zeeziekte voor overwinnen (zeker de eerste dag was het water ruig en slapen terwijl je constant vermoed dat je elk moment je bed uitrolt was ook een aparte ervaring) maar al bij al was het erg geslaagd.

In Cairns zelf was het na wat winkelen, struinen over de farmer’s markets gevuld met de meest uiteenlopende groente- en fruitsoorten waarvan er velen hier in Queensland groeien, en een bezoekje aan de Botanic Gardens (heel verschillend hier van Melbourne, duidelijk meer exotisch en regenwoudachtig) niet echt spannend meer. De andere vele mogelijke excursies geloofde ik wel, Daintree national park is ongetwijfeld fantastisch, maar tijd en geld dwingt uiteraard om keuzes te maken. En de oostkust lonkt, met nog veel meer moois om daar te ontdekken. Dus donderdag 19 april verhuisde ik mijn backpack weer naar de meteen weer vertrouwde auto van Dominik. Op naar het zuiden, naar de stranden waar we hopelijk eindelijk weereens de zee in konden rennen zonder gevaar van zoutwaterkrokodillen, haaien en allerlei gevaarlijke kwallensoorten. Airlie Beach was de volgende bestemming, het perfecte vertrekpunt voor een trip naar de Whitsundays, een eilandengroep van 74 eilanden waar onder andere het beroemde Whitehaven Beach te vinden is. Daarna stond een bezoek aan Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld op het menu, om daarna uiteindelijk in Brisbane te belanden. Vanwaar ik nu deze update schrijf. Ik realiseer me dat ik alweer een hele tijd aan het ratelen ben, dus ik ga de Whitsundays en Fraser Island nu nog heel eventjes op zich laten wachten, en jullie eerst maar eens laten bekomen van dit hele verhaal :) Aangezien de nieuwe verhalen zich opstapelen (mijn eerste notitieboekje is al bijna helemaal vol!) zal ik hopelijk dit keer iets minder lang op me laten wachten. Een klein kijkje in de verdere planning: Brisbane, misschien een paar pretparken hier, Surfer’s Paradise ofwel de Goldcoast, Byron Bay, en uiteindelijk Sydney. Maar zoals een beetje avonturier betaamd, staat nog niet al teveel vast. Ik laat het dus allemaal graag aan het lot der verrassingen over. Stay tuned!